Op een middag komen moeder en dochter samen mijn winkel binnen. Dochterlief vertelt me dat ze een wintertype is. 'Ik heb al twee keer een analyse gehad. Uit de eerste analyse bleek dat ik een herfsttype was. De tweede kleuranalist vertelde me dat ik een wintertype ben.'
Dat zijn wel twee heel verschillende uitkomsten denk ik bij mezelf. Ik besluit de proef op de som te nemen. Haar figuurlijn is prachtig, dus ik pak meteen een vest uit haar rek dat ze mooi vindt en waarvan ik weet dat de pasvorm haar goed al staan. De warme groene kleur maakt haar gezicht meteen veel zachter. 'Ik zie het zelf ook', zegt ze enthousiast. Ook haar moeder, die een plekje heeft gevonden aan de tafel in mijn winkel, ziet het verschil. 'Dit staat je echt heel mooi.' Ze past nog een paar herfstitems die passen op haar figuurlijn en die haar echt laten stralen. 'Ik maak nu toch ook maar een afspraak voor een kleuranalyse', zegt ze bij het afrekenen. Meestal doe ik het andersom, maar ik denk dat dit wel goedkomt.
Op de dag van de kleuranalyse komt ze gezellig binnen. We laten de doeken spreken. Ze schrikt ervan als ze ziet wat de winterkleuren met haar huid doen. Ze maken haar gezicht heel hard. Met de herfst doeken verandert ze in zichzelf, een lieve en warme dame. Prachtig om te zien.
'Nu snap ik mijn moeder ook veel beter, ze vond zo vaak dat ik er streng uitzag'. Zo zie je maar wat de goede kleuren met je uitstraling kunnen doen.
In de winkel geef ik haar nog wat tips mee over hoe ze de winterkleuren die ze in de kast heeft hangen, nog wel kan blijven combineren. Want ik hou ook van oplossen. Het is zonde om heel veel kleding meteen weg te doen.
Liefs,
Dorris